เป้าหมายหลัก

week1


เปิดเรียนวันแรกที่ 14 พฤษภาคม 2558

สิ่งที่เรียนรู้และการสังเกต
            เปิดเทอมวันแรกรู้สึกตื่นเต้นว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับวันนี้ คำถามที่ให้เรานำไปคิดก่อนเปิดเทอมว่า ถ้าเกิดเด็กร้องไห้เราจะมีวิธีการอย่างไรบ้าง ซึ่งก็ได้คิดและวางแผนพูดคุยกับเพื่อน ก็รู้สึกกลัวกับสิ่งที่คิดไว้ว่าเด็กต้องร้องไห้หลายคนอีกคนก็อาจจะวิ่งออกไปนอกห้อง แต่สิ่งที่คาดคิดก็ไม่ใช่อย่างที่คิดเลย เด็กร้องไห้ส่วนน้อย 2-3 คน แต่ก็เก็บอาการไว้บอกว่าตัวเองไม่ได้ร้องไห้แค่แสบตา กิจกรรมวันนี้เด็กๆทุกคนให้ความร่วมมือกับคุณครูเป็นอย่างมาก ทั้งการปรับตัวกับสภาพแวดล้อมในโรงเรียนการช่วยเหลือตนเองและพบกับคนแปลกหน้าทั้งครูและเพื่อนๆที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ซึ่งต่างจากที่บ้านเวลาทำอะไรไม่ได้ก็จะมีพ่อแม่คอยช่วยเหลือเขาอยู่เสมอ รวมทั้งตัวดิฉันเองที่ต้องเริ่มเรียนรู้วิถีการเรียนการสอนการทำงานเพื่อให้ได้ประสบการณ์มากที่สุดและสามารถนำไปใช้ในการออกแบบการสอนและอยู่ร่วมกับเด็กๆได้อย่างมีความสุข

 ผู้ปกครองมาส่งลูกและแนะนำข้าวของเครื่องใช่ให้กับลูกกลัวลูกจะช่วยเหลือตนเองไม่ได้ พ่อแม่ก็ต้องห่วงเป็นธรรมดากับการมาเรียนวันแรก เด็กที่ร้องไห้ก็มีแต่ส่วนน้อย 2-3 คน เนื่องจากเขายังไม่เคยชินอยู่ที่บ้านก็จะกับพ่อแม่ และคนรู้จัก แต่พอมาโรงเรียนก็รู้เหมือนไม่รู้จะอยู่อย่างไรเจอคนแปลกหน้าไม่รู้จะเล่นกับใคร ครูทำไมต้องสอน สถานที่ก็ไม่เคยชิน

ครูพาเด็กๆเดินปฏิสัมพันธ์กับธรรมชาติรอบบริเวณโรงเรียน เพื่อให้เกิดความคุ้นเคยกับกับโรงเรียน

                             

ครูถามเด็กๆว่าเด็กๆรู้ไหมค่ะว่านี้คืออะไร เด็กบางคนเขาก็ไม่เคยเห็นเพราะบางหมู่บ้านก็แทบจะไม่มีเด็กบางคนอยู่ในเมืองซื้อข้าวเคยเห็นแค่เม็ดข้าวสาร แต่เขาไม่รู้ว่าวิธีการแปรรูปจากข้าวเปลือกมาเป็นข้าวสารทำอย่างไร เด็กๆสนใจมากตอนที่ครูต๋อย ถามเด็กๆว่าใครอยากรู้ว่าเขากำลังทำอะไร
หลังจากนั้นก็พาไปเยี่ยมบ้านของพี่หมู
การเรียนรู้ของเด็กเกิดจากการตั้งคำถามของครู ทำไม…………….เพราะอะไร


การเดินกำกับสิติจากการเดินตามรายเท้า เป็นการกำกับสติ

   เด็กๆก็จะช่วยเหลือตนเอง การใส่ถุงเท้า รองเท้า ใส่เสื้อผ้าติดกระดุมเสื้อ เด็กบางคนก็จะพยายามใส่ให้ได้ บางคนก็ได้รับการฝึกมาก่อน แต่เจอเด็กคนหนึ่งซึ่งเขาจะใส่เสื้อผ้าเองไม่ได้พอครูให้เขาพยายามทำเขาก็พูดออกมาว่า หนูจะไปหาพ่อกับแม่ ซึ่งอาจเป็นเพราะไม่ได้รับการฝึกหัด พ่อแม่จะทำให้ทุกครั้งพอมาถึงโรงเรียนเขาก็ทำไม่ได้ ไม่รู้จักข้าวของตนเอง  
กิจกรรมจิตศึกษา เด็กๆยังไม่นิ่งพอเพราะเขากำลังเริ่มเรียนรู้ว่าครูกำลังพาเขาทำอะไรอยู่ แต่ก็ถือว่าเด็กนิ่งยิ่งตอนจุดเทียนแล้วส่งต่อเด็กๆจะตั้งใจมากและคอยให้กำลังลังใจเพื่อนไม่ให้เทียนดับ







                             

   เด็กได้ลงมือปฏิบัติเอง  เพื่อให้เขารู้หน้าที่ของตนเองและมีความรับผิดชอบ 


เด็กๆรับประทานอาหารเด็กบางคนก็กินยากไม่ชอบกินผัก น้ำพริกหรืออาหารพื้นบ้านซึ่งที่บ้านเขาอาจจะไม่ให้ลูกๆกินแบบนี้ เด็กส่วนใหญ่ก็กินได้ ประมาณ 2-3 คนที่ไม่กินผัก จับออกเขี่ยทิ้ง แต่บางคนก็เติมอาหารเพิ่ม


วันที่ 15 พฤษภาคม 2558

วันที่ 2 คิดไว้แล้วว่าเด็กต้องร้องไห้เยอะกว่าวันแรกแน่ๆ สุดท้ายก็เป็นจริง  อาจเป็นเพราะว่าวันแรกเขารู้แล้วว่าเป็นอย่างไรวันต่อมาอาจคิดว่ามันยาก  แต่พอซักพักเขาก็เริ่มชินกับสถานที่ เช่น ห้องเรียนของตนเอง ห้องน้ำ ห้องครัว สนามเด็กเล่น และที่ต่างๆ ประทับใจมากเด็กๆเปิดเทอมแค่ 2 วันแต่เขาเริ่มปรับตัว การช่วยเหลือตนเอง ใส่เสื้อผ้า ปูที่นอน และเริ่มพูดคุยสนทนากับครูมากขึ้น เริ่มเล่นกับเพื่อนๆทั้งตอนเล่นเครื่องเล่นสนามตอนเช้า และมุมของเล่นต่างๆ การทำกิจกรรมจิตศึกษา ครูนิ่มพาทำกิจกรรมจุดเทียนและยกให้กับเพื่อนคนอื่นต่อไปโดยการไหว้ทุกครั้งก่อนการรับและส่ง เด็กๆทุกคนนิ่งพร้อมรอของวิเศษสิ่งนั้น


เด็กๆเตรียมตัวเข้าแถว ครูก็งงว่าทำไมครูบอกเด็กๆว่า อนุบาล 5 นาที แล้วก็เห็นเด็กๆวิ่งไปเข้าแถว เหลือแต่น้องอนุบาล 1 ยังไม่รู้ว่าพี่ๆไปไหนกัน ครูก็เลยบอกน้องเด็กๆค่ะ อนุบาล 5 นาทีหมดเวลาแล้ว เพื่อให้เขาได้รู้ว่า เวลาครูเลือกเด็กๆในครั้งต่อไป 

เด็กบางคนเริ่มที่จะเล่นกับเพื่อนๆ วิ่งไล่จับมีความสุขกับการเล่นทราย และรู้จักแบ่งปันของเล่น อุปกรณ์ของเล่นก็มีไม่มากนักส่วนใหญ่ก็จะเป็น กะลามะพร้าว ป้องไม้ไผ ตระแกรง ไม่มีของเล่นพลาสติกที่ขายตามตลาด ซึ่งเป็นสิ่งที่มีอยู่ในท้องถิ่นและหาง่ายเท่าที่มี








1 ความคิดเห็น: